You Mean The World To Me

(for Chie)

Though it is not visible for eyes to see
You are tattooed inside of me
In my heart, there is your name
And forever it will stay the same

You became a part of my life
And now I plan to someday make you my wife;
I wanna be with you all the time
Just so your body is close to mine!

You may not know it now
But, I will tell you somehow
That I am not gonna let you go
Because I love you so!

© Jheric A. Saracho
Feb 24, 2005

I Found You

(for Chie)

In a world of troubled times,
I found you…
In a world of unfaithful friends,
I found you…
In the midst of a broken heart,
I found you…
In the warmth of your love,
I found myself.

© Jheric A. Saracho
February 20, 2005

My True Feelings

I never thought I'd be happy with somebody again
I thought I could never be with another
I have once loved but the result was painful
I have denied my feelings for you
Because of the hurt I've felt before.
But now I want to be with you
I have put my past behind me
So I could focus on you and I
Because with God as my witness
My feelings for you, I will never deny.

© Jheric A. Saracho
October 20, 2004

What Kind of Intelligence Do You Have?

Your Dominant Intelligence is Linguistic Intelligence

You are excellent with words and language. You explain yourself well. An elegant speaker, you can converse well with anyone on the fly. You are also good at remembering information and convicing someone of your point of view. A master of creative phrasing and unique words, you enjoy expanding your vocabulary. You would make a fantastic poet, journalist, writer, teacher, lawyer, politician, or translator.

What Kind of Intelligence Do You Have?

Promise of Love

I wrote this poem after my sister's wedding.

I offer you
my soul, my pride, my dignity
most of all, my love.

In you, I find my equity
and no matter what they do
they can never break us down
we'll always be together
through all the line denied.

Our solemn promise would remain
to love each other till the end.

Even in loneliness
our love will lead the way
to a place where we should be
in the arms of whom we belong to.

© Jheric A. Saracho
December 14, 2004

Nais Kong Maging Guryon

Minsan, nais kong maging guryon
magilas, matayog ang lipad
nakikipagtagisan sa mga ibong
humahalik sa mga ulap.

Nais kong pumailanlang
tangay ng hanging amihan
maglakbay sa malayong lupain
makipaglaro sa mga bituin

Nais kong maging guryon
magilas, matayog ang lipad.

Malayang abutin
pangarap na tangay ng hangin.

© Jheric A. Saracho
November 25, 2004


Commercial mula sa PinoyPoets (posted by Kuya Jojo)

Marlon Despues Photography Exhibit of Nudes/Poetry Reading

Fil-Am photographer Marlon Despues has invited Pinoypoets and Guniguni to read poems on love and erotica, this coming Tuesday, February 15 at Conspiracy starting at 6pm, coinciding with his photo exhibit of nudes. It will be a nice gathering of poets, artists and musicians.

Please come and share your poems!

If you are interested, please let me know and email me the titles/poems that you wish to read/perform.

Thanks!

Jojo Ballo
jojo_ballo@yahoo.com

Dalagang Gumigiling Sa Tanghalang Madilim

Tahimik akong nagmamasid
habang unti-unting tinatangay
ng espiritu ng alak
ang aking kamalayan.
Sa kutitap ng tila
bahagharing mga ilaw dagitab,
pinaiigting ng maharot mong indayog
ang init na kumukubabaw
sa aking katinuan.
Sabay na bumubulong
ang anghel at ang dyablo
pilit na nililito itong utak
na sa alak ay lango.
Impit ang samo
ng latak ng kamusmusan
na mali itong naglalaro
sa aking isipan.
Nakaririnding sigaw naman
ang pang-akit ng kamunduhan
sinasabing oras na
upang ikaw ay paglaruan.

Magpapatalo ba ako?
Nahihilo na ako.
Unti-unting kinakain ng libog
itong awang nadarama
sa dalagang gumigiling
sa tanghalang madilim.

(c) Jheric A. Saracho
January 11, 2005

The View from Skytop

Ito ay kuha mula sa Skytop ng Hotel Intercon matapos i-disperse ang mga nagpoprotesta laban sa pagbubukas ng industriya ng pagmimina sa mga dayuhan. Hindi ko sigurado kung ang binabantayan ng mga guwardiya ay ang kaligtasan ng mga delegado sa Mining Conference sa loob ng hotel o ang bagong landscape na center island na ito.

Huwag Mo Akong Iwasan

Huwag mo akong iwasan.

Masakit sa akin
ang makita ka
at ‘di mo ko kibuin.

‘Di ko naman ipinipilit
na madama mo rin
itong aking kinikimkim
o kaya ay suklian
ang aking pagtingin.

Kailangan mo lamang malaman.

Sapat na sa akin
na nariyan ka
at tayo’y magkaibigan.

Huwag mo akong iwasan.
Mahalin ka’y ‘di kasalanan.

(c) Jheric A. Saracho
November 18, 2004

The Text Addict Fifty Years Hence

I wrote this for a magazine in November 1999. Medyo hindi na applicable ngayon pero dito ako nag-start magsulat for a living...

=======================================================================

It was a rainy Saturday afternoon. I was sitting by the window thinking when the rain would stop. Suddenly, I heard this familiar sound coming from the house next door. I saw my neighbor across the street clutching his mobile phone. “He’s probably texting one of his girlfriends again,” I thought. Like all text addicts, he is dependent on his phone for communicating with his girlfriends.

Short Message Service or Text Messaging is the "in" thing now among mobile phone subscribers. Instead of talking to the other party, you can send him text messages through the mobile or cell phone. You can send anything from greetings to invitations to what have you. You can even send "text toons" (graphic text) or ”emoticons” (emotion icons) to your friends. Now, you can even send email messages or surf the internet through the text feature of your cellphone. Texting is something that can be done anytime, anywhere. It has captivated cellphone users so much that they sometimes forget to eat when they get so engrossed with their texting. It has altered people's lifestyle so much that they lose their mind when they cannot text their friends. It has become dreadful for them to see the phrase "MESSAGE SENDING FAILED or CHECK OPERATOR SERVICES" on their gadget’s screen.

It is interesting to watch these people in the middle of texting their friends. You can see how they manage to type their messages using the thumb in a matter of seconds. How they manage to squeeze their thumb in the small keypad of their mobile phones is something that amazes me to this day. The sight of these text addicts make one wonder, how will the future text addict look like fifty years from now? It's time to use our imagination a little and see if we can picture the next millennium text addict’s appearance. Here goes…

THE EYES. His eyes would probably be forever squinting. This will be brought about by constant exposure to radiation when reading text messages on the small LCD screen of his 3rd generation mobile phone. If constant exposure to radiation does not affect him, he would probably be cross-eyed due to the small size of the characters that he reads on his handset. Bloodshot peepers would also be a common sight due to lack of sleep during their texting frenzy.

THE EARS. He would probably have no ears because he doesn't have to listen anymore to the people he communicates with through text messages. With this development, jewelers will concentrate their designs on rings, bracelets, and other accessories. Also, recording companies will be put out of business because nobody will listen to them anymore.

THE MOUTH. The mouth, which has ceased to be of any functional use other than for eating and kissing with the advent of text messaging, would most likely be smaller. The failure of voice recognition technology also contributed to the degeneration of the mouth. Because of this, the Don Juans of the next generation can no longer engage in French kissing with the girls that they set their eyes on.

THE HANDS. His hands would probably be deformed by arthritis because they are always clutching the phone. Also, the thumb will be replaced by a stylus-like appendage that will be useful in keying in his text messages on the small cellphone models of his generation. The text addict could also be multi-armed so that he can do other tasks when texting.

These are just thoughts, but who knows? Remember Darwin's Law of Natural Selection? The next generation may choose to look like what I described above. It will be amusing to see someone squinting at you even if you are less than 5 inches apart. Or seeing someone looking like a spider with his many arms. It may be a common occurrence to meet cross-eyed individuals roaming the streets armed with their cell phones. Adios and happy texting everybody!

(c) Jheric A. Saracho
MAN Magazine
December 1999-January 2000 Issue

30 Days

Tatlumpung araw at gabing pagsubok
ang kailangang daanan
upang ipakita
angking talento't kagalingan.

Mga hurado'y naghihintay
kilos ay binabantayan
bawat pagsubok na daanan
panukat ay palakpakan.

Sa araw ng katayan
isa-isang tatawagan
kung dapat mag-stay
o kaya ay go away.

Buti pa sa 30 Days
tiyak ang second chance
Sa pagsuyo ko sa 'yo
pag-asa'y mailap.

(c) Jheric A. Saracho
December 1, 2004

Mula sa Pinoypoets

PINOYPOETS - Sharing is Enriching

Heeding the call of the pen is PINOYPOETS, a community of Filipino poets and literary enthusiasts from all over the world. Pinoypoets aims to provide a nook under the canopy of the moon and the stars and cushioned by the grasses of the earth wherein members can share their works, insights, and in the process, learn and improve their craft. The groups driving force is the collective desire to keep Filipino poetry and poets in the forefront of the creative arena, wherever we are in the world.Pinoypoets is a budding group of young writers who share and discuss life, immerse themselves in its details, submerge in the thoughts and emotions, string letters and stitch words, and in the end convert these thoughts, feelings, ideas into creative works.

Pinoypoets is open to writers / budding writers / literary critics who like us are visited by the call of the pen in the visions of their dreams, in the tip-tap of raindrops, in the brilliance of sunshine, in the fumes inhaled along EDSA, in the blackness of their morning (or lunch or dinner) coffee writers who wish to answer this call, and let the ink of the pen kiss the pulp of the eager paper.

Visit www.groups.yahoo.com/group/pinoypoets and join us. Post your works, dabble in the discussions, give us your share of constructive criticisms. Pinoypoets believes that sharing is enriching. Let us share works and enrich our craft.

A Dream

The wind is still,
the sea is calm
and all I can do
is think of you.

As I look in the sky
and stare at the moon
I dream of you
every night.

Us on the beach
under the stars
tonight I want
to get a good start.

I tell you my feelings
and give you my heart.

I say “I LOVE YOU”
and let out a sigh
as I hold your hand
and glance in your eyes.

But that’s a dream,
now I must sleep –
to dream of that someone
beautiful and sweet.

In the morning I awake
and lay my love
for you to take.

(c) Jheric A. Saracho
Feb 3, 2005

Isang Kritisismo sa Tulang Gamu-gamo ni Jheric Saracho (Galing kay Jardine Davies)

Una sa lahat, iiwasan ko nang maipit sa lambat ng pormalismo.

Madaling basahin ang tula ayon sa karakteristiko ng mga katagang ginamit at sa istrukturang kanyang kinalabasan. Iisiping ang pagtalakay nito ukol sa gamu-gamo ay dala ng isang persona nagkukuwento. Simple lamang ang hatid ng tula sa mambabasa nito: isang maigsing kuwento o anekdota sa anyong pa-tula; iniwasang haluan ng persona ang labis na pagwawangis; at inihayag ito nang walang malinaw na hangarin o lantarang layon.

Sa biglang tingin (o basa), hindi basta-basta mababatid kung ano ang kahulugan ng anekdota - liban kung ito ay titingnan sa ibang nibel: sa alegorikal, o simbolismo. Kung hindi ito ang nais ng persona ay hindi malinaw, ngunit, dahil sumasabay ang tunggalian ng gamu-gamo sa peligro ng apoy ng lampara - mapapansin ang tono ng pagbabadya ng persona, habang tumutungo ang maikling kwento sa konklusyon nito. Ang paglalatag ng tunggaliang ito sa panahon - hinati sa pamamagitan ng Noon, Minsan at Ngayon ay nagdadagdag ng kahulugan sa tula sapagkat ginawa silang susi sa pagdikta ng mga pangyayari. Kungbaga, sa halip na naging isang kwentong linyar o nasa isang alon ng panahon -- nahati sa tatlo ang tula at nabigyan ng pagpapahalaga ng persona ang pangangailangan upang ipaghambing-hambing ang bawat pangyayari sa 'loob' ng bawat panahong binanggit.

Bunga nito, naitataas ang nibel ng tula mula sa simpleng kwento - tungo sa alegorikal. Yan ang pormalismong kritismo -- Ngunit napakasimple ng tula kung dito lang ito ibabatay. Anong ipagkakaiba nito sa ibang tula ng simbula? Kung ganito lang ang tula - anong bago ang naihatid nito? Parang wala lang kung ganun lang sapagkat masyadong naging bukas sa interpretasyon ang mga simbulo. Marahil sasabihin ng iba na ito ang dahilan kung bakit siya maganda - ngunit hindi doon natatapos ang tula.

Dahil dito, susuriin natin ang tula gamit ang iba pang paraan na makikita nating lubos kung bakit may angking ganda ang tula na hindi marahil madaling makita sa pormalistikong pagsusuri.

Ang pinakabentahe ng tulang ito ay kung paano tinapos ng persona ang tula. Nandoron ang susi upang mabuksan ang malamang aral o simbulo ng tula.

Ang tula ay dapat basahin hindi lamang bilang tinig ng persona sa loob ng tula ngunit tinig ng persona sa kabila ng panhong kanyang kinasasangkutan. Dapat ding tingnan ito sa tabi ng napakaraming iba pang tulang tungkol din naman sa gamu-gamo at ang pag-inog nito sa apoy ng lampara. Matatandaang ang kuwento ay isang bersiyon ng sikat na kwento ng Doña Teodora sa batang si Jose Rizal.

Bagaman maraming tula ang nasulat na ukol sa Gamu-gamo at ang katunggali niyang liwanag ng apoy - ang tulang ito ay isang paglayo sa popular na bersiyon kung saan namatay ang gamu-gamo, at silbing nagging halimbawa ng katangahan.

Ang pagbabago ng kahulugan ng popular na bersiyon ng kwentong ito ay ginawa rin ni Jose Rizal. Kung ang unang kwento ng kanyang ina ay pagbabadya upang huwag hanapin ang liwanag at magpasunog sa ambisyon at pangarap - binago ito ni Jose Rizal upang maging simbulo ng kanyang pagmamalasakit sa isang layon at adhikaing hindi popular. Sa kanyang mga sulat kay Blumentritt, o marahil sa kanyang Ina mismo, kung hindi ako nagkakamali, ay binanggit niya ang pagbabagong ito ng tula: sa halip na siya ang tagapakinig ay siya naman ang tagapagsalaysay.

Partikular na ang pagbabago ng kahulugan ng anekdota ni Jose Rizal sa kanyang 'paghahanap ng kaliwanagan' sa dilim ng imperyang Kastila. Matatandaang ang bayani ay isang 'illustrado' ng kanyang panahon. Itinutulad ni Rizal ang paghahanap ng dunong at liwanag na ito sa pagpapalaya ng sarili, at sa wakas ay ng sambayanang napapaalipin sa sistema ng mga frayle.

Kung sa kwento ng kanyang ina ay itong gamu-gamo ay pagbabadyang may ambang panganib - binago ito ni Rizal upang maging isang panghihikayat or imbitasyon upang mapalaya ang sarili.

Sa ganitong pananaw, ang tula ay nagkakaroon ng kakaibang kulay. Kung sa pormalistiko ay simple at walang malinaw na kahulugan, nagiging halimbawa ito ngayon ng imbitasyon ng persona upang baguhin ang kahulugan ng kwento - o marahil ay intindihin ang kwento sa isang bagong panahon. Bagaman wala ang mga pahiwatig na ito sa katawan ng tula, ang pagiging popular ng kwentong Gamu-gamo ang siyang nagiging susi upang mabasa ito sa ibang kahulugan.

Matutumbasan ba nito ang kakaibang pagbasa ni Rizal sa kahulugan? Marahil hindi, or marahil maling tanong. Ang mahalaga ay nakikita natin na ang persona, saan mang panahon ay sumasalok sa nakaraan at sa mga kwentong bayan upang may masabi. Hindi mahalaga kung ano o para saan, mahalaga lamang na mayroon - o meron.

Bagaman hindi malinaw kung ano ang simbolismo ng gamu-gamo, ang pagpapahalaga ng persona sa mga kilos ng gamu-gamo sa bawat Panahong kinasasangkutan nito ay nagiging hudyat upang tingnan ang simbolismo sa nibel ng koda-etika ng pagkilos. Ang pagsasatao ba ng gamu-gamo ay isang hudyat kung ano ang kahulugan nito? Kung sa kwento ni Rizal ay namatay ang gamu-gamo, at tuluyang naging martir o masasabing nakipag-isa sa liwanag ng dunong at kalayaan, ang gamu-gamo sa tulang ito ay natigil sa 'ngayon', may agam-agam sa paglapit, may takot, may pasubali, ngunit naroon ang intensiyong lumapit. Dahil dito, ang intensiyon ng pagkilos ay maiintindihan sa konsepto ng kagyat na pag-iisip o pagdedesisyon - o marahil kritiko ng pagsubok sa isang bagay nang hindi naliliming mabuti. Sa ganitong antas, ang pilosopiya ng tula ay kakaiba.

Bukod pa rito ang topograpfia ng tulang ito ay nakaayon sa panahon... parang may gustong ipahiwatig sa pagitan ng ngayon-noon-at minsan. Ang ipagtataka dito ay sa halip na noon-ngayon-bukas, Ang "minsan" and siyang naging pang-gulat. Ang minsan ba ay siyang pagkakataon nagpapahiwatig na ang nangyaring saglit na hindi pagtuloy ng gamu-gamo sa apoy Ngayon ay Minsang nangyari? Kung Noong Minsan ay siya ay namatay - ang gamu-gamong ito ay hindi?

Kung titingnan ito sa pamamagitan ng intensiyon ni Rizal, at ihahambing - maaaring maitanong - Isa ba itong kritisismo ng Tao ngayon laban sa Tao ng Minsan - o noong panahon ni Rizal? Kung noon ay malinaw ang paghahangad ng kalaayan ng Pilipino, upang maabot ang liwanag bagaman umabot sa kamatayan --- Ang AGAM-AGAM ba ng NGAYON ay salamin ng panahong makabago? Panahong nakabatay sa ikadudulot ng kilos at hindi sa intensiyon ng kilos? Kritisismo ba itong badya ng kung ano ang mayroon tayo ngayon bilang kultura? Kultura ba ito ng seguristang naghihintay na kaseguruhan bago kumilis at pumili ng anu mang disiyon? Nasaan ang tao ngayon ? Umuiwas ba tao sa kaliwanagang walang hatid na materyal na regalo liban sa kadakilaang hindi naman maaring isanla o ipagbili? Ano ang maka-tao noon, ang pagpapakatao ngayon? Oo't hindi binanggit sa tula, ngunit dahil dito nahihikayat ang kamalayan ng mambasa upang magtanong - Bakit binago ang kwento? Bakit?

Sa ganitong pagsusuri ay lumalalim ang tula. Bagaman walang kasagutan, ang simpleng pagbabago ng persona ng istruktura ng kuwento ay nagkakaroon ng bagong kahulugan. Marahil kung tutuusin nga'y hindi na mahalaga kung BAKIT, at ANOng DAHILAN. Hindi na mahalaga kung anong dahilan o intensiyon ng persona o ng may-akda man. Sa huli, ang tula ay nagiging isang halimbawa ng imbitasyon sa bagong pagtingin. Kung titingnan ito bilang ganito, nagiging mas makulay ang buhay, ang anumang tula, at kahit maging yaon mang mga napakasimpleng kuwento ng buhay. Peligroso ang gantong kritismo at paraan ng pagbabasa - sapagkat hindi lahat ng tula ay maaring suriin sa ganitong paraan. Sa ganitong pagtingin, ang tula ay nabubuhay bilang isang larawan ng buhay mismo - silbing masalimuot at maraming di tiyak na kahulugan, ngunit sa kanyang di-kasiguruhan ay masusukat kung ano ang pagkakaiba ng buhay sa bawat panahon.